نویسنده: جواد سروری _
این روزها افغانستان از نظر امنیتی دستخوش ناملایمات بیشتری شده است، آخرین انتحاری هم که دیروز در مقابل دادگاه عالی کشور رُخ داد. در همین حال اخیراً طالبان ایالت پنجاب پاکستان نیز اعلام کردند با پایان دادن به فعالیت مسلحانه در پاکستان، عملیات‌های خود را در افغانستان متمرکز می‌کنند. این در حالی است که از چندی قبل بطور متواتر برخی ولایت‌های افغانستان از خاک پاکستان با راکت مورد حمله قرار میگیرد، تنها به ولایت کنر تا کنون 6018 موشک اصابت کرده است. از طرف دیگر درشهرهای مختلف افغانستان با شدت گرفتن حملات تروریستی دامنه‌ای ناامنی‌ها افزایش یافته است.
این تحرکات و دخالتهای واضح و روشن پاکستان و ناامنی‌ها از عوامل گوناگونی متاثر میباشد که میتوان آن را به دو گروه کلی
تقسیم کرد:
الف: عوامل داخلی:
رهبران مخالف دولت حاکم (ملا عمر و حکمتیار) با ابراز دیدگاه‌های مذهبی افراطی، افراد بیسواد و کم سواد جامعه را به سوی خود جلب مینمایند، در حالی که این عده از مردم از این امر غافلند که این رهبران با شعار دین، به جنگ دین میروند و حس قدرت طلبی این آقایان است که اجازه نمیدهد اسلام واقعی را که همانا یک دولت مردم سالار اسلامی است بپذیرند.
فقر و بیکاری در جامعه نیز از دلایل نا امنی به شمار میآید که طولانی شدن روند انتخابات ریاست جمهوری بر وسعت آن افزوده است؛ وقتی که قشری از جامعه دچار بیکاری و فقر میشوند، برای تامین نیازهای اقتصادی ممکن است دست به هر کاری بزنند، از آن جمله کارها و اقدامات، دست به دامان شدن به گروههای مخالف دولت است؛ چون: معمولاً این قشر از جامعه دل خوشی از دولت حاکمه نمیداشته باشند؛ لذا به راحتی به دام گروههای مخالف میفتند، تا از این طریق هم عقده یی که ناشی از عقب مانده گی اقتصادی در جامعه به وی به وجود آمده را ابراز دارد و هم امرار معاش کرده باشند.
در این مورد حساس، به مسؤولان عرض میکنیم، مساله فقر و بیکاری را جدی گرفته با یک برنامه ریزی حساب شده زمینه کار و در آمد را برای قشرهای مختلف جامعه به ویژه جوانان فراهم نمایند. در این جا پیشنهاد ما به دولت این است که در بخش تولیدات و فعال سازی کارخانه جات، توجه بیشتری مبذول دارند و قسمتی از کمکهای بین المللی را در این زمینه که ساختار و آینده و استقلال اقتصادی کشور بدان بسته گی دارد، اختصاص دهند.
ب: عوامل خارجی
افغانستان به دلیل نقش و موقعیت جغرافیایی و ژیوپولتیک همواره در معرض دخالت قدرتهای جهانی وهمسایه گان بوده و است. اعتبار ژیوپولتیک افغانستان ریشه در موقعیت جغرافیایی آن بین آسیای میانه، اوقیانوس هند و شبه قاره هند دارد. از اواسط قرن نوزدهم افغانستان با دخالتهای انگلیس رو به رو شد که بعد از خروج انگلیس از منطقه این کشور جای خود را به امریکا داد. نهایتاً شوروی در سال 1357 با انجام کودتا در افغانستان دولت دست نشانده یی بر سرکار آورد و متعاقباً آن را اشغال نظامی و فرایند پیدایش و توسعه و استمرار بحران را پایه ریزی نمود، که کشور ما هنوز هم در آتش آن میسوزد. و پس از آن رژیم قرون وسطایی طالبان ظهور نمود.
1- تولد طالبان در پاکستان
در ادامه مداخلات خارجی در سال 1383 گروهی به نام طالبان شکل گرفت، هرچند عقیده بر این است که طرح طالبان از سال 1371 در قندهار با نظارت سفیر انگلیس در پاکستان پیریزی شده است؛ اما آنچه که مسلم است (مولانا فضل الرحمن) رهبر جمعیت العلمای اسلام در پاکستان (معمار فکری وایدیولوژیکی جنبش طالبان) میباشد. معمار سیاسی و اجرایی جنبش طالبان ظاهراً آقای نصر اله بابر، وزیر داخله بینظیر بوتو در پاکستان با همراهی سفیر و دولت انگلیس بوده است، که در این رهگذر (محمود مستیری) نماینده آن وقت سازمان ملل در امور افغانستان و دولت امریکا نیز مساعدتهای لازم را به عمل آورده اند که وزارت خارجه امریکا در سرطان 1377 تماسهای واشنگتن، با طالبان را تایید کرده بود.
به هر صورت با شکست طالبان و پیروزی مردم در افغانستان همه گان بر این باور بودند که پاکستان دست از مداخلات خود در امور افغانستان خواهد کشید؛ اما با وجود گذشت تقریباً 13 سال از این آزادی، پاکستان نشان داد، که نمیتواند فرزند نا مشروع خود (طالبان) را از دامان خود براند و هنوز هم به دخالتهای پنهان و آشکار خود در امور افغانستان ادامه میدهد. اکنون این مداخلات افزایش یافته است و بر علاوۀ صدور تروریسم به افغانستان، بمباران بعضی روستاهای کشورمان را نیز در برنامه گرفته و همچنان ادامه میدهد. به این ترتیب میتوان گفت که اصلی ترین دلیل نا امنی افغانستان، دخالتهای آشکار و پنهان پاکستان به عنوان منبع تولید تروریسم، و صدور تروریسم از آن کشور به افغانستان میباشد. و دیگر دلیل نا امنی‌های افغانستان را میتوان در اشتباهات نیروهای خارجی بیان کرد.
2- اشتباهات و بیتفاوتی‌های نیروهای خارجی در افغانستان
با وجود حضور 13 ساله نیروهای خارجی در افغانستان با شعار از بین بردن تروریسم، اما این نیروها نتوانسته اند که شعار خود را عملی نمایند؛ طالبان و دیگر گروههای مسلح هنوز هم در اکثر ولایات افغانستان دست به ترور و آدم کُشی میزنند، که آخرین مورد آن دیروز در شهر کابل با تلفات سنگین اتفاق افتاد. مواد مخدر به عنوان اصلی ترین منبع درآمد تروریستان همچنان در بالاترین حد تولید میشود. و این در حالی است که امثال مأموریت نیروهای ناتو به پایان میرسد آن هم بدون اینکه شعارهای آنان عملی شود. عمده دلیل عدم موفقیت کامل نیروهای ناتو را میتوان در مواردی چون: عدم آشنایی سربازان ناتو با فرهنگ و عنعنات افغانستان، عدم هماهنگی سیاستمداران عضو ناتو و دولت افغانستان در امر مبارزه با تروریسم، تفاوت‌های دینی و عقیدتی بین مردم و سربازان داخلی افغانستان با نیروهای خارجی، عدم تجهیز سربازان ارتش افغانستان به خصوص نیروهای هوایی کشور توسط ناتو، عملیات‌های خودسر نیروهای خارجی و تلفات غیرنظامیان در این عملیات‌ها از اشتباهات نیروهای ناتو و از دلایل اصلی برآورده نشدن انتظارات ناتو در افغانستان میتواند باشد.
اما در این میان آنچه که این روزها بر اهمیت آن افزوده شده است، عدم موضع گیری مناسب نیروهای ناتو به خصوص امریکا به عنوان هم پیمان استراتژیک افغانستان است که در برابر راکت اندازی‌های پاکستان به ولایت‌های کنر و نورستان و صدور تروریسم به افغانستان توسط پاکستان، سکوت اختیار نموده و با بیتفاوتی در برابر این قضایا برخورد مینمایند. که این امر با شعارهای مبارزه با تروریسم غرب در منطقه سازگار نمی باشد.
به هر صورت باید خدمت رئیس محترم دولت کشور مان عرض کنیم که در این موارد، که استقلال، امنیت و ثبات مملکت مورد خدشه قرار میگیرد باید بدون ملاحظه و به طور مستقیم به طرف مقابل که اکنون پاکستان است، هشدار داده شود و به هر نحو ممکن باید جلو مداخلات و راکت پراکنی‌های آنها گرفته شود. و همانگونه که مسؤولان امنیتی بارها عنوان کرده اند، حتی میتوان گفت سرچشمه همین حمله انتحاری روز گذشتۀ کابل نیز در پاکستان بر میخورد.
باید این نکته را نیز به نیروهای خارجی مستقر در افغانستان یاد آور شویم که افغانستان هیچ وقت از حملات تروریستی در امان نخواهد بود؛ مگر این که پاکستان، که محل پرورش و صدور تروریستان شده است، تحت فشار بین المللی قرار گیرد تا دست از حمایت طالبان و القاعده و دیگر گروههای تروریستی بر دارد.
پاکستان این مطلب را باید بداند که، ملت ما دیگر دخالت آنانی که نمیخواهند صلح و آرامش در این کشور تحقق یابد را تحمل نخواهند کرد. رهبران رژیم پاکستان باید بدانند که ملا عمر و گلب الدین حکمتیار هیچ جایگاهی در اجتماع افغانستان ندارند، ما هنوز راکت پراکنی‌های شهر کابل توسط گروه حکمتیار و ویرانی شهر کابل را توسط آنها از یاد نبرده ایم، مردم ما هنوز پنج سال حکومت وحشت و سیاه استبدادی طالبان را از یاد نبرده اند، هنوز خون بیش از هشت هزار شهید بیگناه مزار شریف خشک نشده است، هنوز سرخی ریگزارهای حیرتان برجاست، هنوز قتل عام بامیان در ذهنها باقیست، البته بر همه گان روشن و واضح است که این قتل عامها با کمک ارتش پاکستان صورت گرفته است. این گروه با این جنایات که نسبت به مردم خود مرتکب شده اند، مطمئناً مردم بار دیگر به دولت قرون وسطایی اجازه پیروز شدن نخواهند داد.
در پایان به مردم مسلمان پاکستان پیشنهاد میکنیم، تا به حکومت آن کشور مبنی بر اخراج طالبان و القاعده از این کشور به وسیله تظاهرات و اعتراضات فشار وارد نمایند تا جامعه پاکستان هم از موجودیت تروریستان با مشکلات همانند افغانستان دچار نشوند.
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/2457
تگ ها:
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
